“Zeg vriendje”, klonk het vanuit de duisternis, “wat was dat laatst voor een heisa bij de poort, mijn poort. Ik zag en hoorde vanuit de toren dat één van die snuiters een toespraak hield. Mooi verhaal, maar te lang, veel te lang. Ik heb nog effe gedacht om het in te korten met m’n zwaard, maar Maria wilde dit niet. Maar die wijn daarna, die ging er wel in, zag ik. Dit deed me wel goed dat er gedronken werd op mien Blienbeck. Trouwens, nog bedankt voor de fles die je in de kelder hebt achter gelaten. Lekker spul, dat had je in mijn tijd niet.”
“Dat spul heet champagne, Maarten, dat is een soort wijn die een speciale werking heeft ondergaan. Ik neem aan dat je hem gedeeld hebt met de anderen?”
“Natuurlijk, ik heb mijn lief één glas gegeven en verdomd… bij mijn volgende slok was die fles plotseling leeg, d’r zit niet echt veel in. Hou daar een volgende keer rekening mee, graag.”
“Dat zal ik doen, waarde vriend. Trouwens, die mensen waar jij het over hebt, zijn degenen die verantwoordelijk waren voor de hele bouw en alle aanpassingen die hier zijn verricht. Zij hebben besloten zich op te heffen en het nu over te geven aan een andere organisatie.“
“Wel verdorie, waarom wist ik dit niet? Dit zijn hele belangrijke mensen en hier was ik graag bij geweest. Dan had ik ze met één klap in de adelstand geslagen, want daar hebben die mensen recht op. Da’s héél wat belangrijker dan die rare lintjes die jullie tegenwoordig geven. In mijn tijd had ik ze allemaal graaf of baron gemaakt maar natuurlijk wel onderdanig aan mij.“
“Volgens mij zouden ze dit zeker gewaardeerd hebben, behalve misschien die klap met dat zwaard. Maar ik geef de boodschap door. We hebben ze als dank een plaquette met hun namen aangeboden die we in de muur van de brug hebben verwerkt. Dus voorlopig worden deze mensen niet vergeten.”
“Dat heb je heel goed gedaan, jochie. Zeg ze maar dat wij de Schencken en de Hoensbroeckjes ze heel erg dankbaar zijn en we ons sinds hun bouwwerkzaamheden weer helemaal thuis voelen op Blienbeck.”
“Ik zal de boodschap overbrengen, dit zullen ze zeker waarderen.”
Het bleef stil in de kelder. Waarschijnlijk was ie weer terug in z’n eigen wereld en dat gaat deze dromer ook maar doen.
Even naar de realiteit van de dag. Vorig jaar al heeft de Dorpsraad Afferden besloten om een plaquette aan te bieden aan de oorspronkelijke bestuurders van de Stichting Kasteelruïne Bleijenbeek. Het begon allemaal in 2003 toen de eerste gesprekken gevoerd werden over het grote nieuwe project: de aanleg van een golfbaan rond de ruïne. De eerste megalomane plannen die een grote impact op het dorp en de Maasduinen zouden hebben waren voor de tegenstanders van het project een reden om hiermee zelfs naar de Hoge Raad te gaan. Gelukkig was de laatste projectontwikkelaar Theo Terlingen (helaas veel te vroeg overleden) geen bluffer zoals z’n voorgangers maar een realistische man die zag dat natuur en economie elkaar ook konden omarmen en versterken.
Bijna 2 jaar hebben diverse partijen om de tafel gezeten en plannen gemaakt wat heeft geresulteerd in een convenant. Helaas gooide voor een deel van de vele ideeën zoals de aanleg van een 2de 18-holes baan aan de noordzijde, de recessie van 2008 roet in het eten. Destijds zat ik namens het IVN samen met Staatsbosbeheer in het overleg; Limburgs Landschap had een adviserende rol op de achtergrond. Er was regelmatig overleg om een gezamenlijke strategie te bepalen en het eindresultaat mag er mijns inziens wezen: een ecologisch golfresort in het midden van de Robuuste Ecologische Verbindingszone Maaswoud. Toen we in 2004 de afronding en de ondertekening naderden heb ik me sterk gemaakt voor de ruïne, waar ik al jaren op verzoek van de toenmalige eigenaar Fortis Vastgoed “het onderhoud en beheer” had. Dat beheer bestond voornamelijk uit het controleren van de kelders en jaarlijks het opschot in en om de ruïne wegzagen. Maar inmiddels ging de afbrokkeling en het verval gewoon door. Om dat te stoppen was wel iets meer nodig!
Gelukkig waren alle gesprekspartners van mening dat de kasteelruïne behouden moest blijven, immers de grootste trekpleister van de omgeving. De rentmeester van Fortis (later overgenomen door ASR) gaf aan dat de ruïne als een apart project moest worden ondergebracht in een nieuwe stichting. Al gauw viel de naam van Erik Jurgens, kleinzoon van de laatste eigenaar en altijd erg betrokken gebleven bij “zijn” Bleijenbeek. Erik nam de uitdaging aan en er werd een bestuur geformeerd bestaande uit: Erik Jurgens (voorzitter), Regina Eikenboom (penningmeester), Wout Hermans (ervaringsdeskundige), Edu de Loe (advies) en Ans van Druten (secretariaat). In het begin was het vooral van belang om geld te vinden, heel veel geld! En dat lukte, vervolgens veel gesprekken en overleg met aannemers en architecten.
In 2012 begonnen de werkzaamheden en al in 2016 waren de grootste ingrepen gerealiseerd en werd Bleijenbeek door de gouverneur officieel “bewoonbaar“ verklaard. Het kasteel was gered van de ondergang, de oude wankele dame stond weer als een rots in de groene branding. De toren blikt ver over het Maaswoud en is weer de vertrouwelijke wachter van weleer.
Om bovenstaande redenen heeft de Dorpsraad Afferden besloten dat deze mensen niet vergeten mogen worden en vervagen in de geschiedenis. Hun namen zijn geslagen in staal en staan nu vast geketend in de muur van de brug zodat een ieder die hier langs loopt er aan wordt herinnerd dat je altijd mensen nodig hebt die het initiatief nemen en hun tijd, kennis en kunde ergens voor inzetten. Natuurlijk worden de vele andere vrijwilligers niet vergeten want ook zij hebben een hele grote en belangrijke steen bijgedragen. Dan denk ik aan de twee gidsen die hier duizenden mensen hebben rond geleid en aan de vrijwilligers van mijn groenploeg die ontzettend veel werk hebben verricht en nog steeds verrichten. Zij hebben letterlijk en figuurlijk bergen steen verzet en nog steeds verzorgen ze meerdere malen per jaar enthousiast de ruïne en het buitenterrein. Zij zijn het visitekaartje van Bleijenbeek!
Piet, Toos, Geert, Henk en Henk, Jan, Ton, René, Nancy, Leo, Theo en Theo, Piet, Bert, Cor, Etienne, Mart en Wim. BEDANKT!!!

Tot de volgende blik.
Blijf gezond… en sfeervolle bleije feestdagen voor een ieder!

Henk Hendriks