Mensen zeggen wel eens dat het goed gaat met de pastoor en de parochie. Dit alles is maar buitenkant, schijn. Binnen in mij gaat er heel iets anders om. Al veel jaren voelt het niet goed. Met goede moed en bedoelingen ben ik 31 jaren geleden begonnen met parochiewerk. De laatste jaren kost het mij steeds meer energie om mijn taken naar behoren te vervullen. Ik heb gedaan wat ik kon, meer lag er niet in mijn vermogen. Leven betekent veranderen, groeien. Welnu als ik eerlijk en waarachtig ben, moet ik bekennen dat ik niet meer pas bij parochiewerk, dat ik eraan ben ontgroeid. Dit ligt beslist niet aan de mensen in Afferden, Heijen of Siebengewald. Het zit bij mij veel dieper. Ook al zou de bisschop mij een of meer andere parochies aanbieden, dan zou dat niets oplossen. Om het in hedendaagse termen te zeggen: de koek is helemaal op, mijn reserves zijn uitgeput, ik loop al veel jaren op mijn tandvlees.
Na overlegd te hebben met het bisdom, heb ik besloten om te stoppen met pastoor te zijn. Ik snap dat dit bij sommigen aankomt als een donderslag bij heldere hemel en dat menigeen dit jammer vindt. Mijn eigen welzijn vraagt evenwel dat ik ophoud en een andere invulling ga geven aan mijn leven. Toch doorgaan zou betekenen dat de kans op overspannen worden toeneemt. Dit moet ik tegen elke prijs zien te voorkomen, temeer daar er vormen van overspannenheid zijn waar een mens nooit meer van af komt.
Ook zou dit betekenen dat ik me niet echt kan geven, dat ik niet veel voor U zou kunnen betekenen. Daarom is het ook voor U beter dat ik plaats maak voor een enthousiaste opvolger.
Het doet mij goed dat er iets op mijn pad is gekomen dat mij het gevoel geeft dat ik er wel bij pas. Per 1 oktober zal ik werkzaam zijn in een verzorgingshuis in Brabant.
Van ganser harte wil ik U bedanken voor het vertrouwen dat U mij hebt gegeven. Ik hoop ook dat U dit vertrouwen aan de volgende pastoor wilt
geven.Rest mij U alle goeds toe te wensen en alle levensgeluk, alsmede dat U een plaats blijft geven aan de Bron van het Leven, aan het Mysterie dat ons draagt.
Harry Reijnen, pastoor
Foto: Frans Thonen (kerk in Heijen)
