Op 6 juni 1942 valt een zware bom op de speelplaats van de school die stond op de hoek van de Dorpsstraat en de huidige Schenck van Nijdeggenstraat waar nu een dubbel woonhuis staat. Dit huis is op de kelders van de oude school gebouwd.

Het was een school met vier lokalen en naar verluidt woonde de onderwijzer enige tijd in de school. In de klassen zaten jongens en meisjes gemengd. We kennen het uiterlijk van de school vooral als achtergrond van de schoolfoto’s waarvan de eerste rond 1900 zijn gemaakt. Het was een vrij hoog gebouw, maar dat kwam omdat de begane grond hoger lag. Aan de achterzijde ging je met een trapje naar binnen. Vermeldenswaardig is dat ten tijde van het hoog water in 1926 tijdelijk vee in de school werd gestald.

De school wordt zwaar beschadigd en is niet meer bruikbaar. De kinderen krijgen voortaan les in de meisjesschool aan de Langstraat.

Hieronder het verhaal van de bom verteld door Ann Rutten die het verhaal van haar moeder hoorde. Haar ouders Handrie van de Ven en An Van de Ven Kepser met Jos, Ton en Leo woonden in het huis grenzend aan de rechterkant van de school toen de bom viel.

Ik kan alleen maar vertellen van wat ik van mijn moeder gehoord heb… De foto is denk ik gemaakt vanuit de Schenk van Nijdeggenstraat gemaakt. Aan de linkerkant ’t huis waar toen mijn vader en moeder woonden met Jos, Ton en Leo. Toen de bom viel lagen zij te slapen. Wakker geschrokken van de knal vlogen zij uit bed en gingen op zoek naar hun kinderen. Vader liep de kamer in van de jongens Jos en Ton en moeder naar Leo…het bedje stond aan de andere kant van de kamer….niet meer op de plaats waar hij hoorde te staan….Alle kinderen lagen onder ’n laag van glas en puin. Vader had eerder zijn bretels gegrepen, wetende dat daar zijn broek aan vast zat…onderweg naar de overloop met de oudste bij zich….ondertussen zijn broek aantrekkend naar beneden…toen hij merkte dat de onderste treden weggeslagen waren…hij viel dan ook naar beneden…..riep naar moeder dat de trap kapot was…maar het was te laat…Moeder die inmiddels achter hem aan kwam was al beneden…ook gevallen….wetende dat zij toen zwanger was van Wies….! Waar moesten ze naartoe…naar de ouders van moeder was de eerste gedachte…die woonden aan de Langstraat waar nu Ton en Loes Janssen Kepser wonen. Onderweg kwamen ze Sjef Kepser met zijn vrouw An (de Sneijer) tegen, zagen onze ouders met hun kinderen aan komen lopen en Tante An zag dat moeder in nachtjapon was… ze ging snel naar binnen en haalde een jurk van haar…die natuurlijk veel te kort was (wie Tante An kende weet wel dat die ’n kop kleiner was dan moeder) maar ze was beter gekleed dan in nachtjapon. Zo kwamen ze bij oma en opa Kepser aan…..met he-le-maal niks meer…alles weg…kapotgeschoten!!!! Op de eerste plaats waren zij natuurlijk blij dat iedereen nog in leven was, waarna zij naar binnen gingen en de glassplinters uit haren en kleden verwijderden….blij dat ze ’t nog na konden vertellen!!!!